Τα Χριστούγεννα ενός ξωτικού

Μια φορά κι έναν καιρό, παραμονές Χριστουγέννων, βρέθηκε στην χώρα των ανθρώπων ένα μικρό ξωτικό. Έπεσε από το ουράνιο τόξο καθώς βγήκε αναπάντεχα ένα σύννεφο κι έκρυψε την πλευρά που καθόταν. Το ξωτικό στην αρχή νόμισε ότι αποκοιμήθηκε κι έχασε τη στάση του αλλά την πικρή αλήθεια την κατάλαβε όταν κοίταξε τον ουρανό κι είδε το μεταφορικό του μέσο σπασμένο στη μέση.

Έτρεξε προς τη μεριά που ακόμα ψιχάλιζε αλλά μάταια, ο ήλιος είχε αποφασίσει να αλλάξει πορεία κι ερχόταν απειλητικά μπροστά του. Έτσι το ξωτικό φόρεσε το καπέλο του κι άρχισε να περιφέρεται σε κάτι ασημένιες λωρίδες όπου τα μεταφορικά μέσα των ανθρώπων έτρεχαν από δω κι από κει βγάζοντας κραυγές τρόμου.

Το ξωτικό ήταν εξοικειωμένο με τη χώρα των ανθρώπων, κατέβαινε κατά καιρούς κι έκρυβε τα κιούπια με το χρυσάφι του στην άκρη του ουράνιου τόξου. Αν και έτσι νευριασμένο που ήταν σήμερα, θα το σκεφτόταν σοβαρά την επόμενη φορά να κάτσει στο πίσω κάθισμα καμιάς σκούπας για να ξανακάνει τέτοιο ταξίδι. Παρόλα αυτά παρατήρησε ότι η χώρα ήταν ασυνήθιστα καθαρή και στολισμένη.

«Τι στον Τόλκιν συμβαίνει;», αναρωτήθηκε το ξωτικό καθώς περιφερόταν χαζεύοντας κάτι ζαχαρωτά. Κι αποφάσισε να ρωτήσει. Μπήκε σ’ ένα σπίτι που οι άνθρωποι το λέγανε μαγαζί γιατί περνούσαν όλη τη μέρα εκεί αλλά κοιμόντουσαν αλλού, έτσι είχε καταλάβει τουλάχιστον το ξωτικό, κι έμεινε αποσβολωμένο με την ερώτηση να κρέμεται στα χείλη του. Ο άνθρωπος που στεκόταν απέναντί του ήταν ντυμένος ολόιδια με το ξωτικό. Εντάξει, ήταν πιο ψηλός, οι άνθρωποι είναι άσχημοι εξάλλου, αλλά να φοράει τα ίδια ρούχα; Παπούτσια, καπέλο, ακόμα και μπαστούνι;

«Τι είναι εδώ;», ρώτησε μουδιασμένα.
«Πάρε αυτές τις χριστουγεννιάτικες στολές και τακτοποίησέ τες στη μπροστινή βιτρίνα», είπε ο άνθρωπος-ψηλό ξωτικό, «και να μην ξαναργήσεις να έρθεις στη δουλειά, ειδικά τώρα που έχουμε Χριστούγεννα».

Το ξωτικό ήξερε για τα Χριστούγεννα. Κάτι μακρινά ξαδέλφια του μάλιστα ήταν στην υπηρεσία του Άγιου Βασίλη. Κι έτσι αποφάσισε να μείνει στη χώρα των ανθρώπων, ελπίζοντας να χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του και να βρει μια θέση στο έλκηθρο του Άγιου που θα εμφανιζόταν μια απ’ αυτές τις νύχτες για να γυρίσει πίσω.